علی کفاشیان در گفت‌و‌گو با روزنامه ایران ورزشی: کاری که در مهرعظام انجام می‌دهیم، نیاز اصلی کشور است/ کاری می‌کنیم بچه‌ها به آرزویشان برسند

رئیس هیئت مدیره‌ی باشگاه مهرعظام در گفت‌و‌گو با روزنامه‌ی ایران ورزشی، حضور دوساله‌اش در این باشگاه را ارزشمندتر از سابقه|‌ی ۴۰ساله‌اش در مدیریت ورزشی می‌داند.

به گزارش روابط عمومی باشگاه فرهنگی ورزشی مهرعظام و به نقل از روزنامه‌ی ایران ورزشی؛ علی کفاشیان مدت‌هاست که از فدراسیون فوتبال رفته اما هنوز هم بازار مصاحبه با رئیس سابق فدراسیون داغ است و به فراخور موضوعاتی که در حوزه‌ی مدیریت فوتبال پیش می‌آید، او پاسخ خبرنگاران را می‌دهد و از آنچه بر فوتبال یا قبل‌تر بر کمیته‌ی ملی المپیک و سازمان ورزش گذشته، می‌گوید. البته این روزها، این موضوعات خیلی دغدغه‌ی او نیستند. کفاشیان با عبور از مدیریت در فدراسیون دوومیدانی، معاونت قهرمانی سازمان وقت ورزش، کمیته‌ی ملی المپیک و فدراسیون فوتبال امروز در جایی ایستاده که می‌گوید، همه‌ی ۴۰ سال مدیریتش در ورزش یک طرف؛ این چند سالی که ورزش حرفه‌ای و قهرمانی را رها کرده و تمرکزش را روی آموزش بچه‌های کم سن و سال گذاشته، سوی دیگر.

مدتی قبل وقتی که بحث بازگشت او به حوزه‌ی مدیریت ورزش پیش آمد، خیلی سریع و بدون درنگ پاسخ منفی داد و حالا که فرصت می‌شود درباره‌ی این تصمیم و علتش صحبت کند؛ حرف‌های جالبی را به زبان می‌آورد. او این روزها در باشگاه مهرعظام مشغول شده و برنامه‌های بسیاری برای رشد بچه‌هایی دارد که شرایط استفاده از امکانات ورزشی را ندارند؛ باشگاهی که در مناطق محروم استان‌های مختلف راه‌اندازی شده و وظیفه‌ی تربیت کودکان و نوجوانان زیر ۱۵ سال را بر عهده دارد.

به بهانه‌ی تجربه‌ی فضایی متفاوت با کفاشیان همکلام می‌شویم. او از ضعف‌هایی می‌گوید که در طول ۴۰ سال مدیریتش در ورزش دیده و اقداماتی که باید انجام می‌شده اما مغفول مانده است: «من جزو مدیرانی هستم که خیلی زود و در جوانی رئیس فدراسیون شدم و تقریباً تمام مشاغل مدیریتی ورزش را تجربه کردم اما امروز وقتی به همه‌ی آن ۴۰ سال نگاه می‌کنم، با اطمینان می‌گویم که کار روی کودکان و نوجوانان مستعد خیلی دغدغه مدیران نبوده و نیست. در حوزه‌ی مدیریت همه آنقدر درگیر روزمرگی می‌شوند که مسائل پایه‌ای چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد و به همین علت بسیاری از استعدادها از بین می‌روند.».

او ادامه می‌دهد: «وقتی از فدراسیون فوتبال بیرون آمدم، پیشنهادهایی شد تا مدیریتم را در ورزش به شکلی دیگر ادامه بدهم اما پاسخم منفی بود و الان بابت تصمیمم خوشحال هستم. من با کمک برخی از دوستان این روزها مشغول برنامه‌ریزی برای کودکانی هستیم که شاید حتی حضور در یک جلسه‌ی تمرین فوتبال یا فوتسال آرزویشان بود اما حالا به آرزویشان رسیده‌اند و بدون اینکه هزینه‌ای پرداخت کنند، در باشگاه مهرعظام مشغول تمرین هستند. بهترین مربیان نیز جذب شده‌اند تا خیال‌مان بابت تربیت و آموزش بچه‌ها راحت باشد. وقتی برخی از مربیان ملی در رشته‌های فوتبال، فوتسال، دوومیدانی و شنا، نحوه‌ی فعالیت این باشگاه را دیدند، آن‌ها نیز پای کار آمدند و خواستند در این مسیر کمک بچه‌ها باشند. از غلامحسین پیروانی و علی صانعی در بخش مردان گرفته تا مریم آزمون و شادی مهینی در بخش زنان، همگی به کمک ما آمده‌اند تا دانش خود را در اختیار بچه‌هایی بگذارند که امکان حضور در مدارس فوتبال یا کلاس‌های ورزشی را نداشته و ندارند».

او می‌گوید: «ما در باشگاه مهرعظام تاکنون بالغ بر ۱۲ هزار کودک و نوجوان را تحت پوشش قرار داده‌ایم، آن‌هم در شرایطی که یکی از افراد خیر هزینه‌های آموزش این بچه‌ها را تأمین می‌کند. همه‌ی آرزویمان این است که بخش‌های اقتصادی دیگر و افراد خیر نیز به این حرکت ملحق شوند و مسئولیت اجتماعی‌شان را در حوزه‌ی ورزش انجام دهند. تصور کنید اگر ۱۰ بخش اقتصادی به این حرکت بپیوندند و هر کدام ۱۰ هزار کودک و نوجوان را تحت پوشش قرار دهند، چه اتفاقی می‌افتد. بیش از ۱۰۰ هزار کودک و نوجوان مستعد فرصت پیدا می‌کنند تا خود را نشان دهند. نتایج مثبت این حرکت غیرقابل توصیف است. شاید مهم‌ترینش این باشد که زندگی ۱۰۰ هزار کودک و نوجوان تغییر می‌کند و حداقل کودکی متفاوتی را می‌گذرانند. اما این همه‌ی اتفاقی که می‌توانیم منتظرش باشیم، نیست. با آموزش اصولی می‌توانیم از این جهت امیدوار باشیم که آینده‌ی تیم‌های ملی ما در رشته‌های مختلف ساخته می‌شود».

کفاشیان با اشاره به ساخت و سازهایی که در سال‌های قبل در ورزش شده، می‌گوید: «در دورانی که من مدیر دولتی بودم، پروژه‌های بسیاری به بهره‌برداری رسید. اما امروز وقتی به برخی از این ورزشگاه‌ها سر می‌زنیم تا برای تمرین بچه‌ها در اختیار بگیریم، واقعاً تأسف می‌خورم. بسیاری از اماکن ورزشی که هزینه‌های بسیاری برای ساخت آن‌ها شده، بدون استفاده مانده‌اند و بسیاری از آن‌ها در حال تخریب هستند. جالب است که وقتی می‌خواهیم آن‌ها را اجاره کنیم تا بعد از تجهیز در اختیار بچه‌های شهرهای مختلف قرار دهیم، با موانع بسیاری مواجه می‌شویم. در برخی استان‌ها همکاری خوبی می‌شود اما در برخی شهرها متأسفانه این اتفاق نمی‌افتد».



او ادامه می‌دهد: «ما ابتدا پنج رشته‌ی فوتبال، فوتسال، شنا، دوومیدانی و ژیمناستیک را در نظر گرفتیم اما در رشته‌های پایه به خاطر نبود سخت‌افزار و امکانات لازم با موانع زیادی برخورد کردیم و همین موضوع باعث شد در رشته‌ی ژیمناستیک محدودتر عمل کنیم».

کفاشیان با تأکید بر اینکه باشگاه هیچ نفع مالی از بچه‌ها نمی‌برد، می‌گوید: «تصمیم بر این است که این بچه‌ها آموزش ببینند و مسیر برایشان باز شود تا به تیم‌های ملی برسند. حتی با یکی دو آکادمی بین‌المللی هم برای عقد قرارداد خواهرخواندگی مذاکراتی داشته‌ایم که در این صورت ورزشکاران با استعداد فرصت حضور در آکادمی‌های معتبر خارج از کشور را پیدا می‌کنند».

رئیس هیئت مدیره‌ی باشگاه مهرعظام حرف‌هایش را این‌طور به پایان می‌برد: «من با تجربه‌ی سال‌ها مدیریت در ورزش می‌گویم، کاری که امروز برای این کودکان و نوجوانان آغاز شده، نیاز اصلی ورزش کشور است و چه خوب می‌شود اگر همه همراه شوند. کودکان و نوجوانان زیادی بودند که آرزو داشتند تا بتوانند یک روز در زمین فوتبال قدم بردارند و مثل یک بازیکن واقعی آموزش ببینند و امیدوار باشند که شاید بتوانند در آینده، بازیکن بزرگی شوند. برای ما مهم بوده و هست که این امکان را فراهم کنیم. ما نمی‌خواهیم تیم بسازیم. این باور را داریم که با ورزش، بچه‌ها از آسیب‌های اجتماعی دور می‌شوند و به همین خاطر در بیشتر شهرها به سراغ محله‌هایی رفته‌ایم که در آن‌ها بچه‌ها در معرض خطر هستند و آن‌ها را تحت پوشش قرار داده‌ایم با این امید که بتوانند با یادگیری مهارت‌های تازه شرایط خود را تغییر دهند.»