در ستایش خلاقیت

سمانه شجاعی
مدرس کلاس‌های رادیو عظام مدرسه

معلم‌ها فقط در مدارس مشغول کار نیستند. هر کسی که نکته‌ای یا حرفه‌ای به دیگران یاد می‌دهد و چراغی در ذهن و زندگی‌شان روشن می‌کند معلم است. به خاطر همین است که سال‌هاست روز معلم را نه تنها در مدارس و دانشگاه‌ها، بلکه در فضاهای مختلف اداری و ورزشی و … تبریک می‌گویند. به بهانه‌ی این روز با یکی از اساتید دوره‌های رادیو عظام مدرسه گفت‌وگو کردیم. سمانه شجاعی در حوزه‌ی انیمیشن به شکل حرفه‌ای مشغول کار است و در این کلاس‌ها تجربیات خودش را بچه‌های خانواده‌ی عظام منتقل می‌کند.

لطفا خودتان را معرفی کنید.

سمانه شجاعی هستم، کارشناسی ارشد انیمیشن. سی و شش سال دارم و بیشتر از ده سال است که در حوزه‌ی انیمیشن فعال هستم. من متاهل هستم و با همسرم یک سری پروژه‌های انیمیشن را پیش می‌بریم و فیلم انیمیشن می‌سازیم.

در چه رده‌ی سنی و چه رشته‌ای تدریس می‌کنید؟

تا چند سال پیش تخصصی رشته انیمیشن را در دانشگاه تدریس می‌کردم. ولی الان حدود یک سال است که به کمک عظام برای بچه‌های زیر ۱۸ سال در شهرهای مختلف کشورمان ورکشاپ انیمیشن برگزار می‌کنیم.



چقدر به کارتان علاقه دارید؟

من به کار و رشته‌ام خیلی علاقه دارم. کار من در واقع ساخت انیمیشن هنری است و خیلی دوست دارم این رشته را به بقیه هم آموزش بدهم. فکر می‌کنم انیمیشن یکی از جذاب‌ترین و لذت‌بخش‌ترین رشته‌های هنری است، به خاطر این که چند بعدی است و از متریال زیادی در ساخت آن استفاده می‌شود.

دیدن نتیجه‌ی آموزش‌هایتان و یادگیری بچه‌ها چه حسی برایتان دارد؟

تدریس برای من خیلی لذت بخش است، چون می‌توانم علاقه‌ای را که خودم در کار دارم برای بقیه هم ایجاد کنم، تا آن‌ها هم بتوانند از چنین رسانه‌ای لذت ببرند. فکر می‌کنم بچه‌ها خیلی به انیمیشن علاقه‌مند هستند و برایشان جذاب است، مخصوصا با این روشی که من به بچه‌ها آموزش می‌دهم. من با امکانات خیلی کم تلاش می‌کنم انیمیشن را یاد بدهم. مثلا بهشان یاد می‌دهم که با گوشی موبایل و با همین ابزار ساده‌ای که دارند انیمیشن بسازند. فکر می‌کنم با همین ورکشاپ‌های کوچکی که در حد سه چهار ساعت بیشتر نیست نتایج یادگیری در دانش‌آموزان خیلی شگفت‌انگیز است. بچه‌های امروز خیلی تکنولوژی را دوست دارند و خیلی زود یاد می‌گیرند. انیمیشن هم یک ابزار کاربردی است و بعدا بچه‌ها ممکن است برای تبلیغات کار و معرفی خودشان در شبکه‌های اجتماعی بتوانند از آن استفاده کنند. به نظرم همه به یادگیری چنین ابزارهای ساده‌ای در انیمیشن احتیاج دارند به خصوص بچه‌ها.

به نظرتان تدریس در یک رشته‌ی هنری با بقیه‌ی رشته‌ها فرق دارد؟

من نمی‌توانم بگویم مربی هنر هستم، من درواقع هنرمندی هستم که سعی می‌کنم لذتی را که خودم از هنر می‌برم، با دیگران به اشتراک بگذارم. فکر می‌کنم چون خود من مستقیم درگیر اثر تولیدی هستم می‌توانم به بچه‌ها کمک کنم تا خلاقیت‌شان شکوفا شود. این خلاقیت بعدا خیلی می‌تواند به بچه‌ها در جاهای دیگر کمک کند. یعنی به فرض که بچه‌ها از من هنر و انیمیشن را یاد می‌گیرند ولی این تاثیرش فقط منحصر به انیمیشن و هنر نیست. ممکن است بعدا توانایی حل مسئله در یک حوزه متفاوت را پیدا کنند و این حل مسئله در جای دیگری به دردشان می‌خورد که شاید ربطی به انیمیشن نداشته باشد. بنابراین فکر می‌کنم خلاقیت خیلی از یادگیری یک مهارت فراتر است و کمک می‌کند که بشود گره‌ها را در آینده باز کرد.



از کلاس‌های رادیو عظام برایمان بگویید.

کلاس‌های رادیو عظام معمولا به صورت ورکشاپ‌های سه تا چهار ساعته است که ما برای رده‌های سنی مختلف برگزار می‌کنیم. معمولا بچه‌ها ده دوازده سال به بالا هستند. هر چقدر سن بچه‌ها بیشتر باشد خیلی بهتر می‌توانند ارتباط برقرار کنند و یاد بگیرند. چون انیمیشن به هر حال یک مقدار پیچیدگی‌هایی دارد مثل تایمینگ و بچه‌هایی که سن بالاتر دارند بهتر یاد می‌گیرند. ولی به بچه‌هایی هم که کمتر ده دوازده سال دارند معمولا خوش می‌گذرد چون با یک رسانه‌ی جدید آشنا می‌شوند.

تدریس به بچه‌های خانواده عظام چطور است؟

تدریس به بچه‌های خانواده عظام خیلی لذتبخش است از چند جهت. یکی این که به واسطه‌ی شغل پدر و مادر، بچه‌ها اغلب دوست دارند مهندس شوند و با فضای هنری فاصله دارند. کلا هم فرهنگ کشورمان هنر را شغل مهمی تلقی نمی‌کند. وقتی که به بچه‌ها توضیح می‌دهم با هنری که یاد می‌گیرند چه کارهایی می‌توانند انجام دهند و چه مشاغلی را می‌توانند داشته باشند، بچه‌ها خیلی تعجب می‌کنند و خیلی ذهن‌شان نسبت به این موضوع باز می‌شود. همین برای من خوشحال‌کننده است که می‌توانم راجع به لذتی که از کار خودم می‌برم برای آن‌ها توضیح بدهم تا آن‌ها هم بتوانند در آینده با دید بازتری شغل‌شان را انتخاب کنند.